"خدایابسیارمتشکر؛مرا در آفرینشی خلق کردی که، محمد(ص) در آن نفس کشیده وزندگی کرده." مهرآبادی زنجانی
این جمله ای است که بنده هر موقع در طول زندگی بنا به دلایلی افسرده و غمگین می شوم با خودم و با خدای خودم تکرار می کنم و می گویم خدایا خیلی ممنون که مرا لایق آفرینش دانستی خلق کردی و بسیارمتشکر؛مرا در آفرینشی خلق کردی که، محمد(ص) در آن نفس کشیده وزندگی کرده.
هر زمانی که با خودم هستم و به خلقتم و به آفرینش آسمان ها زمین فکر می کنم و در همه آفریده های خدا می اندیشم، تنها قطعه ای از زمان احساس خوشبختی فراوان می کنم که در باره وجود مبارک پیامبرمان محمد (ص) باشرف ترین مخلوق خدا (رحمت خدا در دو عالم)تامل کرده ام.
أَنَا وَ عَلِيٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة ؛ من و علی -ع- دو پدر این امت هستیم ( بحارالأنوار 16 95 باب 6)
{سید = من = آقا} با این اوصاف و با توجّه به حدیث بالا از پیامبرمان،همه ی ما سیّدیم ( آقا ). والسّلام.